Wanneer de stad wordt overspoeld door zware regenval, is het grondprobleem de sleutel, en de wateroverlast van de stad kan niet alleen kijken naar het drainagesysteem

01

Van 20 juli 19 uur tot 20 uur op 20 van dit jaar, viel de eendaagse regenval in Zhengzhou tot 552.5 mm. De regenval in de drie dagen van de 17e tot de 20e overschreed 617.1 mm. De gemiddelde jaarlijkse regenval in Zhengzhou is slechts 640.8 mm, en deze drie dagen komen overeen met drie jaar neerslag.

Vanuit klimatologisch oogpunt zijn de neerslag per uur, de dagelijkse regenval en de terugkeerperiode (eerdere neerslagrecords) van deze zware regenbui zeldzaam in duizend jaar.

De geschiedenis lijkt zo op elkaar. Het is vandaag nog maar 9 jaar geleden dat de regio van Peking ook te maken had met de sterkste stortregens en de ernstige stedelijke wateroverlast in de geschiedenis. De hele stad is ook ondergedompeld in groot water, het verkeer is verlamd, wegen storten in, huizen storten in en veel mensen worden het grote water in gejaagd en verdwijnen spoorloos...

Na de ramp zullen mensen die de ramp hebben meegemaakt in de problemen komen. Hoe kan het rioleringssysteem in een grote stad zo kwetsbaar zijn? Het probleem van stedelijke afwatering is echter nog steeds een probleem dat vaak aan de orde wordt gesteld. Enerzijds wordt het verstedelijkingsproces versneld en anderzijds is het moeilijk om het oude stedelijke gebied weer op te bouwen. De focus van het probleem is nog steeds duidelijk, dat wil zeggen, de langetermijnplanning en krachtige constructie van stedelijk waterbeheer.

02

Stedelijk waterbeheer kan grofweg worden onderverdeeld in vijf fasen in het proces van menselijke verstedelijking:

De eerste fase: gebruik voornamelijk oppervlaktewaterconservering (rivier en sloten) om het probleem van watertoevoer en -afvoer op te lossen:

De tweede fase: begin met het gebruik van stadstechniek om systeemdrainagevoorzieningen te bouwen, inclusief ondergrondse gangen. De ondergrondse gangen in deze fase zijn het 'integrale systeem' dat stedelijk afvalwater en regenwater samen afvoert;

De derde fase: aan het begin van de 20e eeuw begon de stedelijke constructie met het opzetten van rioolwaterzuiveringsinstallaties bij de bron van watervervuiling, en het voorkomen van vervuiling begon de kernkwestie te worden van het stedelijke drainagesysteem;

De vierde fase: begin met het scheiden van de rioolafvoerleiding van de hemelwaterafvoerleiding om een ​​"scheidingssysteem" te vormen;

De vijfde fase: na het betreden van de 21e eeuw heeft stadsbouw een planningsconcept voor de langere termijn, namelijk de oprichting van "ecologische infrastructuur" en de implementatie van uitgebreide beheermethoden voor drinkwatervoorziening, rioolwaterzuivering en regenwaterbeheersing. bevrijd.

In de afgelopen jaren verscheen de situatie van verschillende door hevige regen overstroomde steden in ons land in de derde en derde fase, omdat de meeste stedelijke drainagesystemen zich nog in de fase van het "integrale systeem" bevinden waar riool- en regenwater samen worden afgevoerd, en grootschalige stedelijke reconstructie nodig is. Het project kan worden omgevormd tot een “scheidingssysteem” waarin riool- en hemelwater gescheiden worden afgevoerd. Tot op de dag van vandaag is dit wederopbouwproject verre van voltooid, waardoor veel steden vaak te maken hebben met wateroverlast en hevige regenval.

03

Vroege menselijke steden waren gebaseerd op de waterconserveringsomstandigheden die door de natuurlijke ecologie werden geboden. Zolang het eenvoudige gebruik van rivieren en kunstmatige sloten het stedelijke afwateringsprobleem kan oplossen, zal de stad zich eenmaal op een bepaalde schaal ontwikkelen, de capaciteit van de natuurlijke ecologie te boven gaan. Afvoercapaciteit. Tegenwoordig kunnen we alleen vertrouwen op complexere en grotere technische technologie om het probleem van stedelijke afwatering volledig op te lossen, wat ook een reeks problemen met zich meebrengt, zoals de door hevige regen overstroomde stad waarmee we vandaag worden geconfronteerd.

Het is vermeldenswaard dat het grootste probleem van de stad die wordt overspoeld door zware regenval niet de ontoereikende planning van het drainagesysteem is, maar de overconstructie van de stedelijke grond.

Wanneer een stad groter en geavanceerder wordt, komt het probleem van de verfraaiing op de eerste plaats. Op dit moment is het grootste deel van de grond van de stad geplaveid met metselwerk, en dan zijn er veel asfalt- en cementwegen, en nu zijn er overal gebouwen. Met andere woorden, het kost nu veel tijd om een ​​onverharde weg te vinden.

Dan is de waterdoorlatendheid van deze grond heel duidelijk, vooral slecht, waardoor een grote hoeveelheid regenwater niet snel door de grond kan worden geabsorbeerd, totdat er een diepe ophoping van oppervlaktewater is, dit toont het belang van stedelijke afwatering.

We weten allemaal dat de waterkringloop de basis is voor het in stand houden van de ecologische omgeving. Watermoleculen in de natuur zullen rivieren, meren en zeeën binnendringen of de bodem infiltreren om het grondwater aan te vullen. Wanneer ze verdampen door zonnestraling, zullen ze uiteindelijk terugkeren naar de grond in de vorm van regen of sneeuw. Dit is het normale watercirculatiesysteem in de natuur.

Tegenwoordig maken steeds meer steden gebruik van “ondoorlatende grond”. Er is geen plek voor water om te sijpelen. Het kan zich alleen maar meer en meer ophopen op de grond van de stad.

Omdat oppervlaktewater niet snel kan infiltreren in het grondwater, het is moeilijk voor grondwater om te verdampen en op te stijgen, zodat de zonnestralingsenergie die oorspronkelijk werd gebruikt om water te verdampen, alleen op de kunstmatige grond kan worden achtergelaten om een ​​"hitte-eilandeffect" te creëren, wat zal leiden tot een stijging van de stedelijke temperatuur. Zal een goede "helper" worden voor het broeikaseffect.

Studies hebben aangetoond dat ondoordringbare grond regenwater kan veranderen in oppervlaktewater, waardoor steden onder water kunnen komen te staan ​​en bij hevige regenbuien onder water kunnen komen te staan. Op dit moment zullen verschillende verontreinigende stoffen op de grond ook in rivieren, meren en zeeën worden getransporteerd door oppervlaktewater, waardoor de natuurlijke waterkwaliteit verslechtert.

04

Vanuit het perspectief van het verzamelde water aan de oppervlakte van de stad, kunnen we het ondoordringbare oppervlak gebruiken om rekening te houden met het aandeel stedelijke grond om onze stad te definiëren:

Gebieden met 0~10% ondoordringbare grond zijn landelijke gebieden;

Gebieden met 10% -25% ondoordringbare grond zijn voorsteden;

Alleen die met 25% ~ 60% ondoordringbare grond zijn steden.

Op dit moment is 30% tot 50% van ons aardoppervlak door mensen getransformeerd. Hoewel slechts 10% tot echte steden behoort, is deze 10% het "zware rampgebied" van de watercyclus geworden. Het is niet alleen een probleem van het verzamelde oppervlaktewater, maar ook van de waterkwaliteit. Diverse vragen over water.

Samenvattend is de behandeling van stedelijke ondoordringbare grond de kern van de behandeling van stedelijk oppervlaktewater. Voor plannings- en constructieproblemen hebben westerse ontwikkelde landen drie methoden aangenomen:

1. "Grasswales", de constructie van steden moet voldoen aan en gebruik maken van de "ecologische infrastructuur" die door de natuur wordt geboden, inclusief natuurlijk gevormde reservoirs, laaggelegen land in de stad, daken, kelders en verschillende sloten Wacht, laat ze presteren de stedelijke afwateringsfunctie samen.

Birmingham, VK, met een bevolking van meer dan 2 miljoen, heeft meer dan 900 stortbakken, groot en klein, en Halton, met een bevolking van meer dan 100,000, heeft 200 laaggelegen land of kleine stortbakken (daken of kelders) per vierkant kilometer. Vergeleken met Beijing, hoewel Beijing veel grote natuurlijke reservoirs heeft zoals Shichahai, Beihai, Zhongnanhai, Yuyuantan en Jishuitan, zijn de beschikbare laaggelegen gebieden in de stad bijna nul, om nog maar te zwijgen van daken of kelders.

2. "Biologische waterhoudende cellen", d.w.z. een groene buffergrond van enkele honderden meters wordt aangelegd aan de riooluitlaten van rivieren, meren en zeeën, die is uitgerust met vulmateriaal (vervangbaar) met goede waterinsijpelings- en filtratieprestaties , en bedekt met groene vegetatie. Zijn functie is om te voorkomen dat stedelijk afvalwater rechtstreeks in rivieren, meren en zeeën wordt geloosd, dat wil zeggen om de groene buffer verschillende onzuiverheden in stedelijk afvalwater te laten filteren.

3. Onderzoek en ontwikkel hightech zoals waterdoorlatende bestrating, waterdoorlatende bestratingsstenen, organische filtermaterialen, enz. Zijn functie is om de waterdoorlatendheid van stedelijke grond te vergroten en de filterfunctie van verontreinigende stoffen te versterken.

Westerse ontwikkelde landen houden zich al tientallen jaren bezig met het probleem van stedelijk oppervlaktewater. Tegenwoordig hebben ze goed werk geleverd in alomvattend ecologisch beheer, niet alleen door ecologische drainage te gebruiken, maar ook om de zuiverheid van drinkwaterbronnen te behouden. Daarentegen heeft onze urbanisatieconstructie nog veel plekken om van te leren.

Conclusie

Ik moet toegeven dat ons verstedelijkingsproces nog steeds veel tekortkomingen heeft op het gebied van ecologische infrastructuurconstructie, waardoor we met de mogelijkheid worden geconfronteerd dat de stad elke keer als het regent onder water komt te staan. Of het nu de overstromingen in Peking 9 jaar geleden waren of de stortregens in Zhengzhou vandaag, we hebben rampen meegemaakt en zullen ons direct problemen onder ogen zien en over oplossingen doen nadenken.